Wij zijn niet bang want Kiki is erbij

Woensdagavond was het dan eindelijk zover, het moment waar menig voetballiefhebber op heeft gewacht. Kiki “Musampa” Verhaegen is wedergekeerd in de wedstrijdselectie van het vlaggenschip van de vrouwenafdeling. Ik hoor jullie denken, dat gebeurd toch wel vaker, zeker, maar deze keer ook echt met de intentie om (niet teveel) minuten te maken.

 

Om iets over 7 vertrokken we met 9 personen, inclusief onze spersnelers Emma en Sanne van de MO19, naar Kerkwijk. Daar wachtte ons een zeer aangename verrassing, op een parkeerplaatsje net binnen Kerkwijk stond een geheel bataljon aan in uniform geklede soldaten. De rem werd tot zijn volle potentie ingetrapt en de claxons loeide door de straten. Als ze niet ‘on duty’ waren geweest hadden we zeker volle tribunes gehad.

 

Op de parkeerplaats bij Kerkwijk wachtte ons nog een aangename verrassing, niet te tippen aan de vorige verrassing, maar dit was ook wel leuk. Hier stonden 4 vrouwen in Achilles Veen uniform op ons te wachten. Uit alle hoeken en gaten van Nederland met een noodvaart naar Kerkwijk gekomen om niks te missen van het voetbalgeweld.

 

Bij elke uitwedstrijd vindt er een zoektocht plaats naar de juiste kleedkamer, dit gaat soms in 1 keer goed, maar meestal gaat er iets fout. In een poging van Kerkwijk om ons te misleiden en ons uit onze focus te halen, kregen wij te horen dat we in kleedkamer 9 zaten. Met volle overtuiging smeet Raïsa de deur open, om vervolgens tegen een hoop verschrikte gezichten van de tegenstanders aan te kijken. Zonder iets te zeggen draaide ze zich om en vervolgde de zoektocht. “sorry voor haar” hoorde je nog een paar Veners, die wel manieren hebben, zeggen. Plaatsnemend  in kleedkamer 7 wisten we dat de eerste overwinning genaamd “angstinboezeming” binnen was.

 

De opstelling dan: Emma op goal, verdediging van links naar rechts Raïsa, Ingrid, Nena en Romy. Op het middenveld Nicole, Tabitha, Linde en Charlotte. Voorin namen plaats Mirte H en Shanna. De troeven op de bank waren Sanne en Kiki.

 

5 balcontacten na de aftrap, lag de bal al in het netje. De aftrap kwam bij Nena terecht, die passte Linde in op het middenveld, een korte pass naar Tabitha, die vervolgens Shanna bereikte. Klaarleggen voor Linde die de bal met volle overtuiging in de linkerbovenhoek deponeert. 0-1!

 

Kerkwijk vreesde met grote vrees voor een gigantische uitslag. Gelukkig voor hen stond het vizier bij Achilles niet helemaal, zeg gerust helemaal niet, op scherp. Voorzetten werden volledig gemist en dingen die wel werden geraakt waren het vangnet, de keepster, de lat en de paal. Uiteindelijk gaf Kerkwijk dan een niet te missen kans weg in de vorm van een penalty. Uit een ingooi in de hoek, draaide Shanna weg van haar tegenstander, die vervolgens wel benieuwd was tot welke hoek een arm gedraaid kan worden, voordat deze van de romp wordt afgescheurd. De scheids was minder onder de indruk van dit biologische onderzoek en legde de bal op de stip. Deze was echter niet meer te vinden en de ouderwetse stappen werden gezet om tot de juiste afstand te komen. Om een lang verhaal kort te maken, Shanna ging achter de bal staan en schoot hem vrij slecht, maar goed genoeg in. 0-2!

 

Nog voor de rust werd Sanne diep gestuurd, de verdediging van Kerkwijk stond op scherp, onwetende wat Sanne voor hen in petto zou hebben. Ze snelde wat geel/blauwe poppetje voorbij en zag de ruimte om uit te halen. De bal vloog alles en iedereen voorbij en ook de keepster zag dat hier geen eer aan te behalen viel. Als een donderslag stortte de bal ter aarde achter de keepster in het welbekende netje. 0-3! “het was eigenli..” “NIET ZEGGEN” .

 

In de rust lag het accent vooral op de versiertips die de vrouwen aan Tijs gaven. Ook was er een beetje aandacht voor het gele poppetje in het doel van Kerkwijk, dat bleek de keepster te zijn, het gene wat we dus niet moesten raken.

 

Voorderest hadden we weinig te duchten van onze tegenstander en de keren dat ze eruit kwamen, bracht Emma heldhaftig redding. Het volgende doelpunt van Achilles was een vrij curieuze. Tijdens een corner brak er een heuse ‘bitchfight’ los in de 16. Hier waren ongeveer 2 Veners bij betrokken en een stuk of 7 Kerkwijkers. Echter werd er niet afgefloten en liep Nena “moeder der lieve vrede” Schreuders hier rustig langs en schoot de bal in het lege doel. 0-4!

 

Het volgende doelpunt kwam tot stand door een geweldige assist van Romy (dit zeg ik onder dwang). Uit een drukke situatie in de hoek van het veld, werd de bal terug gelegd naar Romyberto Carlos, geboren op 11-02-1998 te (geen idee, ergens een plaats waar ze geen dam, maar een oprit hebben). Zij plaatste de bal precies over de drukte heen, recht in de voeten van Shanna. De haar directe tegenstander op het verkeerde been zette en binnen prikte. 0-5!

 

5 minuten voor tijd was het dan zover het publiek stond ineens op de banken en al gauw werd duidelijk waarom. Kiki stond klaar haar licht te laten schijnen over de wedstrijd. Is dit het begin van meerdere opwachtingen? We hopen het vurig.

 

Het laatste doelpunt kwam wederom tot stand door een flitsende aanval van Achilles. Shanna werd diep gestoken, haalde het achterlijntje en gaf voor op Tabitha. Zij schoot de bal zodanig hard dat de keepster hem nog wel kon aanraken, maar niet kon voorkomen dat de stand naar 0-6 werd getild!

 

3 winsten later is Achilles Veen VR1 door en kunnen ze gaan “overherfsten”  in de beker.

 

 

Houdoe!